فوم گرمایش از کف
گرمایش از کف، که در آن انتقال انرژی به صورت تابشی نقش عمده‌ای در فرآیند گرمایش دارد، در مقایسه با سایر سیستم‌های گرمایشی به صرفه‌جویی و بهینه‌سازی مصرف انرژی کمک می‌کند. استفاده از فوم گرمایش از کف نیز در زمینه آسایش و راحتی خانه تأثیر قابل توجهی دارد. روش‌های مختلفی برای استفاده از فوم گرمایش از کف به منظور گرم کردن محل‌های سکونت از گذشته وجود داشته است.
در سیستم‌های گرمایش از کف ساختمان، هرچند که سرعت جریان هوا در داخل اتاق چندان محسوس نیست، نمی‌توان نقش سرمایش موضعی را به دلیل کم بودن سرعت جریان هوا نادیده گرفت. در بیشتر موارد، نارضایتی‌های ناشی از سرمایش موضعی در سرعت‌های بسیار کمتری از آنچه استانداردها مجاز می‌دانند، رخ می‌دهد.
در مواقعی که معماران و طراحان ساختمان برای دستیابی به چشم‌اندازی بهتر، به استفاده از پنجره‌های بزرگ یا دیوارهای خارجی کاملاً شیشه‌ای تمایل دارند، می‌توان با بهره‌گیری از سیستم‌های گرمایش از کف، تأثیرات ناخوشایند سرمای محلی را کاهش داد. به طور کلی، سه روش گرمایش از کف وجود دارد:
1 . گرمایش با استفاده از هوای گرم
2. گرمایش از طریق جریان الکتریسیته
3. گرمایش با استفاده از آب گرم
هوا قادر به نگهداری گرمای زیاد نیست، به همین دلیل استفاده از گرمایش هوای گرم در مکان‌های مسکونی مقرون به صرفه نیست، به‌ویژه اگر هزینه انرژی الکتریکی بالا باشد. در مقایسه با این دو روش، سیستم گرمایش با آب گرم گزینه‌ای مناسب‌تر است. گرمایش از کف با استفاده از فوم به عنوان روشی راحت، سالم و طبیعی برای گرمایش شناخته شده است. در ساختمان‌های با سقف‌های بلند، گرمایش از کف می‌تواند به کاهش مصرف انرژی و صرفه‌جویی در مصرف سوخت کمک کند. برای نصب سیستم گرمایش از کف، نیاز به نصب فوم و عایق‌بندی در سطح کف ساختمان است.
