مواد پليمري مولكول هاي بلندي هستند كه از اتصال و به هم پيوستن هزاران واحد كوچك مولكولي موسوم به مونومر تشكيل شده اند. البته بر خلاف تصور، تمامي اين مواد ساخته دست بشر نيستند و بسياري از آن ها در طبيعت يافت مي شوند و در حقيقت در اوايل قرن بيستم بود كه توجه زيادي به ساخت مواد پليمري مصنوعي جديد معطوف شد. در سال 1909 ميلادي اولين پليمر مصنوعي فرم آلدهيد موسوم به بالكيت ساخته و پس از آن موادي چون نايلون، پلي اتيلن و اكريليك به دنيا عرضه شد.
پلاستيك هاي گرما نرم زنجيرهاي بلند مولكولي هستند كه با نيروهاي ضعيف واندروالسي در كناريكديگر قرار گرفته اند. وقتي به اين مواد جامد حرارت داده مي شود نيروهاي بين مولكولي ضعيف شده و ماده به حالت مذاب در مي آيد و با سرد كردن ماده دوباره جامد مي شود. اين كار را مي توان به دفعات تكرار نمود. از اين ويژگي مي توان در بازيافت اين مواد استفاده كرد. ولي در مقابل، اين خاصيت بيانگر حساسيت مواد گرما نرم به گرما و حرارت است كه كاربرد آ نها را به گستره دمايي خاصي محدود مي كند. پلي اتيلن، پلي پروپيلن، پل يونيل كلرايد، پلي استايرن نايلون، پل ياستال، پليكربنات، پلي متيل متاكريلات و استات سلولز نمون هاي از اين مواد هستند.
پلاستيك هاي گرما سخت مولكو ل هاي بلند زنجير گون هاي هستند كه قابليت تشكيل شبكه در يك ساختمان سه بعدي را دارا هستند. اين مواد وقتي براي اولين بار ذوب مي شوند، قادرند در اثر حرارت دوباره نرم شوند بلكه با افزايش حرارت ماده تخريب مي گردد. اين ويژگي باعث ايجاد خواص مكانيكي مستقل از دما در اين مواد شد ه و از طرفي يافت اين مواد نيز تقريباً غير ممكن مي شود. فنل فرم آلدهيد، اوره فرم آلدهيد، اپوكس يرزي نها و بعضي از پل ياسترهانمون هاي از مواد گرما سخت هستند.
